De dagen in de stad in deze verzengende zon gaan er al gauw eender uit zien.
Schuilen voor de hitte die de stenen uitwasemen, door binnen te blijven, alles dicht.
Onwiilekeurig denk je aan La Peste van Albert Camus. Dat was verplichte schoolliteratuur voor hele generaties. Ik weet niet of het nu nog zo is, maar ik zou het boek ten zeerste aanbevelen in deze coronatijden. Literair hoogstaand, met inhoud, en brandend actueel.
De overvloedige regenbuien van vorige nacht maken het draagijker vandaag.
Mijn vloeibare vorm van de afgelopen week lijkt iets consistenter geworden, alsof ik weer een beetje kan functioneren.
Getooid in een hemelsblauw mondmasker haal ik mijn fiets van stal.
Het is tijd om mensen te zien, beweging.
Het zweet lekt langs mijn ruggengraat, de inspanning is zwaar maar doet wel deugd, van te veel liggen roest je, ook met Lyme. En ik ben dankbaar dat ik nog een klein beetje kan bewegen, ik weet dat er collega’s van me zijn, die het niet meer kunnen. Mijn hart gaat uit naar hen..
Het terras van het koffiehuis waar ik graag kom is open. Ik zit er alleen.
Coronaleegte.
Voor ik mag bestellen, vraag de aardige garçon me mijn naam en telefoonnummer op te schrijven.
Ik lach in gedachten met de grap die een vriendin en ik onlangs maakten : ‘contacttracing : het nieuwe daten’. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat hij me niet terug belt. Want dat zou slecht coronanieuws zijn in deze tweede Antwerpse semi-lockdown.
Hij is erg vriendelijk.
We maken een fijn praatje wanneer hij me mijn koele decaf iced coffee, een café glacé décaf zo je wil, een frappiato decaf, serveert.
Decaf hebben ze deze frappiato niet overal, je moet geluk hebben in de stad.
Bij French Toast hebben ze die dus wel. Sint-Jansvliet 2000 Antwerpen. Daarom kom ik hier graag, ook op een hete dag. Er is schaduw en er staan bomen vlakbij. Je kan er overigens ook ontbijten, lunchen en lekkers eten.
Ik zit op het terras en kijk slurpend aan mijn drankje weer naar de sportende jonge mensen.
De afleiding doet deugd. De koele drank ook.
Voor me zie ik een ouder koppel op het bankje zitten, liefdevol is hun houding.
Ook zij genieten van de gratis basketballwedstrijd in een bubbel van tien jonge gasten.
Als je zo kan oud worden en samen zijn, dat moet je hart verwarmen denk ik dan.
Ik drink nog eens van mijn koude drankje op deze hete dag, en denk aan betere tijden.
Pre- en post-corona, al is dit ook niet slecht. Nu, op dit moment.
