Tijd is natuurlijk iets wat in ons aller leven belangrijk is.
Soms wordt er achteloos mee omgesprongen. Soms wordt hij verspeeld. Wordt er tijd gemaakt voor de verkeerde dingen en niet voor wat er echt toe doet. Blijkt dan meestal achteraf. De tijd speelt met onze voeten, wij soms met die van hem.
Dat hij vluchtig is en kostbaar, en nauw verbonden met leven en de dood, is iets van alle tijden.
Dat zie je ook in onderstaande schilderijen. Chronos wordt vaak afgebeeld met verwijzingen naar dans, muziek, de lotsgodinnen. Zelf is hij steevast te zien met vleugels, de vergankelijkheid benadrukkend. Om ons er constant aan te herinneren dat we beter goed leven, en het nu doen, want je weet nooit wat je straks of morgen te wachten staat. Of zoals Nick Cave het zo prachtig spreekt in Fireflies (Ghosteen):
“There is no order here and there is no middle ground
Nothing can be predicted and nothing can be planned”
Daarom citeer ik hieronder de uitleg die het eerste schilderij van Nicolas Poussin hierboven vergezelt.
In de galerij hieronder nog meer Chronos in de kunsten.
“De Dans van de Tijd is een schilderij van Nicolas Poussin. Het werk, olieverf op doek, werd rond 1635 geschilderd en hangt nu in de Wallace Collection in Londen.
Het allegorische schilderij, en het afgebeelde thema, een reidans of rondedans waarbij de tijd, gepersonificeerd door “Vader Tijd” muziek maakt, inspireerde Anthony Powell tot de gelijknamige twaalfdelige roman, A Dance to the Music of Time. Dit prozawerk, met meer dan 2400 bladzijden en 300 hoofd- en bijfiguren, is een van de dikste romans die ooit werd geschreven. Het werk werd gepubliceerd tussen 1951 en 1975.
Behalve de vier dansende vrouwelijke figuren zijn Vader Tijd, een oude man met een harp en twee kinderen afgebeeld. Een kind is bezig met bellenblazen, een allegorische verwijzing naar de tijdelijkheid van het leven en het andere kind houdt een zandloper, eveneens allegorisch voor de verstrijkende tijd, vast. De herme op de voorgrond is met bloemen omkranst en heeft een oud en een jong gezicht. Het voetstuk voor een standbeeld of monument is leeg, een verwijzing naar de vergankelijkheid van de roem.
Op de achtergrond is de Zonnegod Helios te zien in zijn zonnewagen.”(Wikimedia Commons)
De afbeeldingen vond ik alle via Wikimedia Commons, publiek domein.
“De tijd gaat snel, gebruik hem wel”. De tijd vliegt. Time flies!
