Voor Jan
Haas : Wat doe je als je niet meer kan?
Wat doe je dan?
Slak : Wat doe je dan?
Wat doe je als je niet meer kan?
Hm..
Dan doe je wat je wel nog kan?
Haas : Dan doe je wat je wel nog kan..
Dat lijkt me best wel een goed plan.
Ja..
Maar wat als je ook dat niet meer kan?
Slak : Als je ook niet meer kan wat je wel nog kan?
Hm.
Wel..
Dan bén je maar gewoon.
Dan kan je zijn, dat is genoeg.
Je hoeft niet altijd iets te doen.
Je mag daar zitten, liggen, ademen.
En dat is zeker wel genoeg.
Je kan dan kijken of je ogen sluiten en luisteren naar de wind.
Of ik kan naar je kijken.
Ik zie dan hoe jij ademt en ook luistert.
Misschien val je dan wel in slaap.
Dan doe je dat, dat ademen of luisteren.
Dat is dan wat je wel nog kan.
Gelukkig maar want ander was je toch wel dood.
Dat is genoeg, dat zijn en ademen en luisteren of slapen.
Dat moet volstaan. Voor iedereen op deze bol.
Dan ben je toch nog best druk bezig.
Met te leven en ook mijn vriend te zijn.
Dan ben je bezig dat te doen.
Dat is het allerbelangrijkste wat je dan nog kan.
Dat is het allerbelangrijkste wat je altijd kan.
Haas : Slak!
Ik hou van je.
En dankjewel.
Slak : Al goed , al goed. Ga nu niet overdrijven en spring maar weg.
Want nu kan je het nog, dat is wat je nu wel nog kan.
De zon is bijna onder. Ik ga stilaan ook eens naar huis.
De eerste vier bovenstaande zinnen schreef ik jaren geleden in mijn notities. Ze zijn bedoeld om ooit in een hele reeks dialogen met open vraag te komen. Vragen met geen antwoorden. Ze zouden dan gespeeld/gelezen en opgenomen dienen te worden, als een voorstelling, kortfilm of podcast. Of er zou een cartoon van kunnen komen. Een van de vele projecten in mijn hoofd.
Vanmorgen toen ik wakker werd kwam er ineens onverwachts een mogelijk antwoord in mijn geest. Dus schreef ik het maar op. Want ik vond het een gedachte het delen waard. Ze is me ingegeven door mijn bijzondere vriend en vroegere collega Jan die kort geleden stierf, het mediteren misschien en het vele liggen in mijn leven dat stilletjes voortschrijdt aan een slakkengang. Maar heel zeker weet je dat allemaal niet.
Rust zacht lieve Jan Ritsema.
Tekeningen : Hare, Lepus europaeus (1596–1610) by Anselmus Boëtius de Boodt. Original from the Rijksmuseum. Digitally enhanced by rawpixel. / Natural History Ensemble, no. 3 (1596–1610) by Anselmus Boëtius de Boodt. Original from the Rijksmuseum. Digitally enhanced by rawpixel.