One
small sequence
tick tock (tick attack)
of a lost beloved life, full of energy
that was mine.
Lost in pain, I cry, I dream, I hope, I crave.
Pull myself together every day,
fragments in decay or under construction?
Still, every day,
in honour of who I was, who I am, and whom I will be,
for as long as I will live
Deze korte tekst schreef ik in 2014, het jaar waarin ik zware behandelingen kreeg die bij vele anderen de genezing of verbetering in gang hadden gezet. Het waren hoopvolle verlangende tijden met een intens bewustzijn van wat er gaande was, zwevend tussen heden en verleden, zoals afscheid nemen steeds is, en het leven met de ziekte is gebleven. Waarom het in het Engels geschreven is weet ik niet goed. Soms komen teksten zo gewoon in me op, ook in het Engels. En dan schrijf ik dat neer zoals het komt.
De foto werd genomen door Phille Deprez, die toen vaak voor Toneelhuis werkte. Het is van de productie AARS! een tekst van Peter Verhelst in regie van Luk Perceval in 2000. De voorlaatste productie die ik daar maakte voor ik ziek werd. Op de foto sta ik zelf samen met mijn dierbare collega’s Wim Opbrouck, Diane Belmans Stefan Perceval. Yves Demey maakt live de muziek mee op de scène. Phille gaf me met graagte de toestemming deze te gebruiken. Jammer genoeg is hijzelf intussen ook getroffen door een ernstige ziekte. Zo zie je maar, het leven is onvoorspelbaar en het noodlot kan willekeurig bij iedereen toe slaan. Aan de originele foto die voegde ik destijds de randjes van filmnegatieven aan toe. Om de sequentie, het korte moment in een leven, de seconde die je naar de volgende seconde brengt, en waarin plots alles anders kan zijn extra te benadrukken. Je weet het nooit echt zeker en op voorhand. Bovenstaand gedichtje vloeide bijna automatisch uit mijn pen, de foto inspireerde me. Ik draag de tekst nog steeds een warm hart toe. Daarom zet ik hem mee op de blog. Het is een lijfgedichtje geworden. En het theater en theater maken en spelen, mis ik nog elke dag. Elke dag. En soms hard. Dat zal nooit overgaan vrees ik. Elke acteur zal weten wat ik daarmee bedoel. Een acteur die niet kan spelen, dat is ..ja, dat is me wat!