DE APPEL

©Chronosenik

Het verhaal van een kleine gebeurtenis uit 2015, omdat mooie toevalligheden hun waarde en schoonheid blijven behouden, blijven troosten of verzachten.

De Appel

Een waargebeurd verhaal een dag geleden.
Gisteren, na een emotioneel gesprek met de arts, besluit ik om in het park vlakbij, nog wat met mn gezicht in de zon gaan liggen, om alles even te laten bezinken.
Na een poos hoor ik een stem: ‘ Mevrouw, mag ik u even storen?’

Ik doe mn ogen open en zeg : ‘Ja’ en hijs me recht.

‘Oei, nu heb ik u wakker gemaakt ?’

‘Nee nee’ zeg ‘ ik sliep niet’ en ik zie twee jongemannen staan.

Vraagt de ene die me aansprak : ‘ Mevrouw, mag ik u een appel geven?’

Ik zeg ietwat verwonderd ‘Ja’ en ik zie de andere jongeman met een camera staan, en begrijp niet goed waarom.

Ik vraag wat hier de bedoeling van is, en ze leggen me uit, dat ze een project hebben opgestart om de mensen wat dichter bij elkaar te brengen, en dat ze deze week iets geven aan de mensen, en dat filmen.

Ik neem de appel dankbaar aan, glimlach en zeg : ‘ Bedankt.., mag ik u dan een kus geven?’ De jongeman twijfelt zelf even met een glimlach en zegt blij : ‘Ja’.

Zo geschiedt.

‘Had u vandaag al een geschenkje gekregen?’ En ik zeg blij : ‘Nee’.

En het verdriet van het moeilijke gesprek werd zo geheel onverwacht wat verzacht door het leven zelve.

Veel was er niet nodig om de zware dingen weer in een ander perspectief te zetten. De ziekte was niet weg, het verdriet niet, de frustratie niet, de onmogelijkheid niet, maar deze onverwachte jongens met de appel toonden me dat er soms maar iets kleins nodig is om weer even een ander licht te laten schijnen op wat al te donker  leek. De jongens kenden niets van mijn verhaal, maar hun actie trof recht zijn doel.

Is dat niet geweldig? Ze blijken met vier te zijn, en elke week nemen ze een nieuw initiatief, gestart met gewoon ‘hallo’ te zeggen tegen iemand, om mensen gewoon even bij elkaar te brengen, om de wereld wat aangenamer te maken..Het project heet ‘ Hello Today 2015’ .
Ik was zo verrast, en dacht, ‘er zijn nog fijne mensen op de wereld…’ 
‘En het is een bio appel!’ riep hij nog in het weggaan.

Hij smaakte achteraf, de bijzondere appel met het verhaal.

Scroll to top
error: Afbeeldingen zijn beschermd !!