Met al het trieste nieuws van de laatste weken, overal te lande en in de wereld, is het weer tijd voor wat troost opties dacht ik. Gelukkig is de zon er nu écht door gekomen, en om even te blijven. Het is ineens volop lenteweer, dat scheelt.
Maar Soelaas vind ik ook in muziek, kunst eén vrienden. Soms verbaas ik me er weer over dat ze er toch telkens weer zijn op de zwaarste momenten, en dat zelfs vrienden of collega’s die ver geworden zijn door de omstandigheden er ook kunnen en willen zijn om te helpen als het zich voor doet. Dat geeft me kracht om voort te doen. Je zal wel gemerkt hebben , lezer, dat ik de laatste tijd niet veel meer schreef. Wel, dat is omwille van de ziekte natuurlijk. Jullie kennen het wel, als de zware symptomen weer eens extra te keer gaan. Dan heb je meer dan ooit kleine dingen nodig om je op te focussen, door de ellende heen.
Het schilderij boven is er een uit de vele die Saskia Liénard maakt. Zeis nog niet zo heel erg lang bezig, en ik hou bijzonder van haar werk.
Met vastberaden eerder grove streken, maar weer niet te grof, maakt ze prachtigste portretten. Met veel structuur in de verflagen, contrasten in de kleuren, ik hou daarvan, van dat uitgesprokene. Soms ga ik dan kijken op haar Instagram pagina, om mijn geest te vullen met moois.
Saskia ken ik van vroeger in het theater waar ze ondermeer promotie en verkoop deed. Ze werkt nog steeds in het theater. Ze verzorgd de internationale contacten voor KVS Brussel en is o.a. ook de agent van verschillende acteurs. Men staat er niet altijd bij stil, hoeveel mensen er in de kunst- en cultuursector werken, naast de kunstenaars.
De voorstellingen moeten inderdaad gepromoot en verkocht worden, daar zijn bevoegde mensen voor nodig.
Er is de hele technische ploeg die het licht, geluid en decor verzorgen. Ze bouwen letterlijk mee aan de voorstelling.
Soms zijn ze dagen onderweg voor de tournee, om een voorstelling ergens te gaan opbouwen en afbreken na afloop. Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Zonder hen is een voorstelling haast onmogelijk.
Dan zijn er nog de mensen die de kostuums ontwerpen of mee bedenken. Die worden dan weer aangekocht of gemaakt, ook daar zijn weer anderen bij betrokken.
De spots voor belichting moeten aangekocht of gehuurd worden, ook het geluidsmateriaal. De decors moeten in ateliers gemaakt worden door bekwame vakmensen. Dat gebeurt vaak allemaal in bedrijven buiten het theater.
In de opera of film dragen mensen nog regelmatig pruiken. Die moeten ook gemaakt worden, als men er met menselijk haar wil. Een bijzonder ambacht is het. Dat weet ik omdat een vriend van mij dat doet, die in de opera werkt, en ook regelmatig voor films. De pruiken moeten dan ook gestyled, gewassen en verzorgd worden, net als levend haar. Mensen in die laatste branches moeten gemaquilleerd worden, ook weer door speciaal daarvoor opgeleide mensen. En zo kan ik nog even doorgaan.
Héél veel mensen zijn in de cultuursector aan de slag, met de weinige subsidies die ze krijgen.
Heel veel toeleveringsbedrijven zijn afhankelijk voor hun inkomsten van de cultuursector.
Ook de winkels en magazijnen die alle benodigdheden verkopen. De verzekeraars, verhuurbedrijven van auto’s en vrachtwagens.
Om nog maar te zwijgen van de horeca. Voor de voorstelling gaan mensen vaak uit eten, na de voorstelling gaan ze napraten op café of nog iets eten. Ik vind het belangrijk om dit nog eens te benoemen, want we moeten eerlijk zijn : de cultuursector is behoorlijk slecht behandeld in deze coronatijden. Dat zijn politieke beslissingen, en geen uit veiligheidsoverwegingen. Maar dat leidt me te ver. Punt is : heel veel mensen verdienen hun brood in deze sector. En dan had ik het nog niet over concerten en co, wat daar allemaal komt bij kijken, ik kan nog even doorgaan.
Maar Saskia maakt dus prachtige schilderijen.
Wie heeft me nog verblijd?
Dat zijn Josse De Pauw met zijn nieuwe boek ‘ In Open Veld’ en Jeroen Olyslaegers van wie ik eindelijk de audioversie van zijn laatste boek ‘ Wildevrouw’ heb aangeschaft.
In Open Veld leest vlot, en dat is belangrijk als lezen je heel moeilijk valt. Ik hou van de heldere krachtig uitgepuurde en humoristische stijl, maar zo verhalend dat je het boek in één ruk wil uitlezen. Je weet, lezer, bij mij gaat dat veel trager. Maar wat een schoon leven en theaterleven is hier beschreven! Al hoef je niet vertrouwd te zijn met het theater om het boek in huis te halen en van te genieten. Het is ook een verhaal over diepe vriendschap, rond reizen en de wereld, de school van het leven.
Wildevrouw heb ik in audioversie aangeschaft, omdat het een veel omvangrijker boek is, en de soms lange beeldrijke zinnen voor de huidige toestand van mijn brein te lastig zijn om lezen en mijn concentratie te bewaren. Dat heeft niets met beter of slechter te maken, dat heeft met mijn brein te maken. In zijn gekende eerder flamboyante stijl leest Jeroen het hele verhaal voor. Zeer onderhoudend, al moet ik mijn aandacht er toch goed bij houden. Ik bevindt me op dit moment in het tweede hoofdstuk. Het is boeiend en wervelend. Je krijgt ontzettend veel informatie en wil altijd meer weten. Wat gebeurt er dan en dan? Je wordt meegevoerd naar de vijftiende eeuw in Antwerpen, de stad waar ik woon. Levendige beschrijvingen met belangrijke vragen doorspekt. Dus de komende tijd zal mijn hoofd gevuld worden met verhalen van Pauw en Beer.
Ik zag ook nog een bijzonder goeie serie op Canvas : ‘It’s a sin’ over het opkomen van HIV en Aids in de jaren tachtig. Zo erg goed qua acteurs, spel en aanpak, no nonsense, een aanrader! Years and Years van dezelfde makers is ook beregoed, akelig actueel en een must see! Voorlopig wel alleen voor wie Netflix heeft.
‘Duelles’ een film met Veerle Baeten kon me ook boeien, al bleef ik op het einde wel een beetje vragend achter. Als je zelf nog wil kijken, kan ik niet verklappen waarom.
‘Bovary’ vond ik zeker ook de moeite om te kijken. Het is een bewerking voor tv, een soort film is het geworden, van een stuk dat voor het theater zou zijn, maar door corona niet kon plaats grijpen, als ik het goed voorheb. De prachtige beelden en regie van Jaco Van Dormael zijn erg sfeervol en een streling voor het oog en tegelijk krachtig. De acteurs spelen erg mooi en vaak ingetogen. Knap acteerwerk van Maaike Neuville en Koen De Sutter . De laatste steelt bijwijlen echt mijn hart. De scène in de opera, een kleine monoloog vond ik zo goed, maar zo goed! Ook de kostuums : prachtig. Een KVS – Canvas productie
Betreft muziek luisterde ik een beetje van alles. Wat me vaak rust geeft in woelige tijden zijn de songs van Naima Joris, Chantal Acda met haar laatste album ‘Saturday Moon’en de muziek van Fred Hersch.
Wel, ik hoop dat je hier wat aan hebt en inspiratie kan opdoen voor als je op zoek bent naar eens wat anders. Prettig weekend, van de zon en het groen genieten geeft ook rust.
En als ik op het einde van deze meimaand ‘Lyme Awareness Month’ nog iets wil meegeven is dat : ‘In het groen? Tekencheck doen!’. De teken zijn in volle opmars in dit seizoen en je wil geen tekenbeetziekte oplopen, zeker niet.
Ik dank Saskia hartelijk omdat ik de foto van haar werk mocht gebruiken.